بلدرچین ها به طور کلی پرندگان کوچولوی سختی هستند و در صورتی که به درستی از آنها نگهداری شود، اغلب بیمار نمی شوند. اما در مواردی که بیمار میشوند باید بدانید که چگونه برای بهبودی آنها اقدام کنید. متاسفانه بعضی از افراد از روی نا آگاهی بیشتر باعث آسیب رساندن به پرندگان خود می شوند. در این مقاله به بررسی بیماری های رایج بلدرچین و مسائل بهداشتی پرورش بلدرچین خواهیم پرداخت، نکات زیر به شما در جهت افزایش آگاهی کمک بسیاری خواهد کرد:
از اولویت دار ترین مسائل بهداشتی پرورش بلدرچین این است که محیط پرندگان خود را به خوبی تمیز نگه دارید و اجازه ندهید که در ضایعات خود زندگی کنند. نگذارید تعداد زیادی پرنده از آبخوری و دانخوری های یکسان استفاده کنند. حداقل یک بار در هفته این ظروف را با سرکه یا محلولهای دیگر ضدعفونی کنید.
این بیماری همه جا هست، در خاک، در باد و در خود پرندگان. کوکسیدیوز یا کوکی یک بیماری انگلی در روده همه پرندگان و حیوانات است و اغلب جوجه ها و حتی پرندگان جوانتر را تحت تأثیر قرار می دهد، همچنین می تواند به پرندگان بالغ نیز تاثیر بگذارد.
جوجه ها نسبت به این بیماری بسیار حساس هستند چون هنوز ایمنی بدنشان قوی نشده است. برای کمک به جلوگیری از این بیماری در بین دیگر پرنده ها، محیط زندگیشان را بسیار خشک و تمیز نگه دارید. اگر مجبور هستید جوجه ها را روی توری و سیم بزرگ کنید تا مدفوع آنها زیر پاهایشان نماند.
نشانه های این بیماری در گوشه ایستادن، پرهای پف کرده، چشمان بسته، خواب آلودگی، خونریزی، از دست دادن اشتها، آب نخوردن، و کاهش وزن هستند. اقدام سریع برای نجات این پرندگان مورد نیاز است. باید از داروی Corid یا دارویی با نام Amprolium استفاده شود.
این بیماری باکتریایی است و در محیط کثیف اتفاق می افتد و زمانی که دسته پرندگان را درگیر میکند به سرعت همه را مبتلا میکند و مرگبار است. وقتی پرندگان جدید را به گله خود اضافه می کنید، پرندگان آلوده، خوراک و آب آلوده و حتی کفش ها، دست ها و لباس های شما میتواند بیماری را منتقل کند.
باید سریع این بیماری را تشخیص دهید چون در عرض ۲ روز از اولین علائم آنها می میرند. پرندگان در این شرایط غذا نمیخورند و زیاد می خوابند، اما آب زیاد می نوشند و مدفوعشان خاکستری است. این رنگ همراه با غذا نخوردن به تشخیص این بیماری کمک خواهد کرد. آنها با انتیت زخم زیاد زندگی نمی کنند، بنابراین اگر روزهای زیادی با این زخم زنده ماندند بیماری دیگری دارند. بلافاصله استفاده از داروی دورامایسین را شروع کنید و به تمام گله بخورانید.
عامل این بیماری یک عفونت باکتریایی است که عمدتا از جوجه مرغها به بلدرچین پخش می شود. علائم بالینی شامل تورم تمام صورت، ترشح ناخوشایند، غلیظ و بد بو از چشم ها و بینی ها، تنفس تند و شدید، نمایان شدن رگ های ریه ها و چسبنده بودن پلکها هستند. ضروری است که آنها را از جوجه ها جدا کنید چون جوجه ها میتوانند حامل بیماری باشند اما هیچ نشانه ای از آن نداشته باشند. دست ها را بین کار در دو گونه پرنده شستشو دهید، حتی اگر کار تمیز کردن زیاد در محیط جوجه ها داشتید لباس هایتان را عوض کنید. آبخوری ها، دانخوری ها و یا لوازم تمیز کردن بلدرچینها با جوجه ها مشترک نباشد. شاید سخت باشد اما بلدرچینها بسیار به این بیماری حساس هستند و درمانشان نیز سخت تر از جوجه هاست. بازماندگان این بیماری حتی اگر نشانه ای نداشته باشند، حامل بیماری هستند.
برونشیت بلدرچین از بیماری های رایج بلدرچین است و این یک بیماری مختص نژاد بلدرچین باب وایت است و بلدرچین ژاپنی به آن مقاوم است. علائم شامل خرخر کردن هنگام تنفس و سرفه و التهاب چشم است این بیماری عمدتا از طریق پرندگان وحشی منتقل می شود. بنابراین پرندگان وحشی را از حوالی نگهداری بلدرچین دور نگهدارید. درمان برای این بیماری وجود ندارد، اما می توانید عفونت های ثانویه را با Tylan درمان کنید.
ویروس این بیماری توسط پشه پخش میشود و اغلب در میان اسب ها و پرندگان وحشی معمول است. اولین علامت لرزش گردن است و مغز متورم می شود. ممکن است مشکلاتی مانند فلج و مشکلات کبدی نیز دیده شود. آنسفالیت اسب موجب تورم مغز میشود و بهبودی آن ماهها، اگر نگوییم چند سال، طول میکشد. در طی بروز علائم بهتر است پرنده تحت لامپ گرمایی نگه داشته شود و تنها چیزی که می خورد، تخم مرغ آب پز خرد شده باشد. ممکن است ماهها طول بکشد تا پرنده حالش خوب شود. درمان خاصی وجود ندارد و تنها باید مراقبت کرد.
بیماری مزمن تنفسی است و علائم آن آبریزش بینی و چشم، تورم سینوس، عطسه و سرفه می باشد. داروهای متعددی وجود دارند که MG را درمان می کنند اما به نظر می رسد که استفاده از دارو های تیامولین، تایلوزین، انرو فلوکساسین، فلور فنیکل، داکسی سایکیلین و… بهترین باشد.
همه پرنده ها مستعد ابتلا به کرم روده هستند. بهترین راه این است که نمونه ای از پرنده مبتلا را نزد دامپزشک ببرید تا ببینید چه اتفاقی افتاده است.