در پرورش بوقلمون عوامل بسیار زیادی وجود دارد که رشد و بهره وری این پرنده را تحت تأثیر قرار می دهد. یکی از این عوامل که تأثیر بسیار زیادی نیز دارد نحوه نوردهی در پرورش بوقلمون است.
نوردهی در اکثر پرورشگاه های بوقلمون و دیگر طیور به کار گرفته می شود ولی آموزش یکی از مهمترین رازهای موفقیت در این صنعت بوده و همواره باید اطلاعات خود را در زمینه های مختلف مربوط به پرورش طیور افزایش دهیم. در این مطلب تلاش می کنیم درباره نحوه نوردهی پرورش بوقلمون بیشتر صحبت کنیم.
۱_ کمک به بهبود اشتها بوقلمون
۲_ کمک به زیست بهتر در محیط پرورشگاه
۳_ افزایش رشد و رسیدن به بیشترین وزن ممکن بوقلمون
۴_ افزایش راندمان غذایی
۵_ کاهش مرگ و میر ناشی از بیماری های مختلف
۶_ کمک به افزایش پتانسیل ژنتیکی برای بهبود رشد و محصول نهایی
تمام مهره داران سیستم عصبی دارند که وظیفه آن برقرار کردن ارتباط حیوان با محیط داخلی و خارجی است. سنسورهای حسی در سراسر بدن پرنده پراکنده بوده و وظیفه انتقال اطلاعات مختلف به پرنده را بر عهده دارند.
مهم ترین منبع تأمین نور خورشید است که یک منبع کاملاً طبیعی بوده و تمام موجودات از آن استفاده می کنند. میزان نور خورشید با توجه به گرد و خاک، رطوبت هوا و مکان قرار گیری آن متفاوت است.
بوقلمون و دیگر پرندگان قادر هستند که رنگ های قرمز، آبی، زرد و نارنجی را بهتر ببینند. مقدار نوری که طیور برای مصرف آب و دانه نیاز دارند بسیار کم بوده و به آسانی می توانند این مقدار نور را دریافت کنند. بوقلمون هایی که به منظور تخم گذاری به کار گرفته می شوند باید از نور تنظیم شده استفاده کنند. معمولاً برای افزایش بهره وری این پرنده از روش تحریک نوری استفاده می شود که تمام فرایند نوری بوقلمون تحت کنترل قرار می گیرد.
در سال های اخیر علاوه بر تحریک نوری برای افزایش راندمان تخم گذاری بوقلمون از نوردهی برای بهبود رشد این پرنده نیز استفاده شده است. این روش به این گونه استفاده می شود که در اوایل تولد جوجه بوقلمون میزان نور کم بوده و با گذشت زمان میزان نور را زیاد می کنند به صورتی که در روزهای انتهایی که می خواهند بوقلمون را به بازار عرضه کنند فرایند نوردهی در بیشترین حد خود قرار دارد.
دلیل این کار آهسته کردن زمان رشد جوجه ها است. آهسته کردن فرایند رشد جوجه ها از بروز بیماری هایی مانند ناهنجاری ساق پا و سندرم مرگ ناگهانی جلوگیری می کند. این دو بیماری مرسوم ترین علت مرگ و میر جوجه های گوشتی محسوب می شود.
بوقلمون هایی که به این روش پرورش داده می شوند شاداب تر بوده و در محیط گله جنب و جوش بیشتری دارند. تحرک بیشتر بوقلمون ها موجب می شود که عضله آن ها بیشتر فعالیت کرده و مشکلات مربوط به پا و اسکلت کمتر ایجاد شود.
اجرای این روند باعث می شود که جوجه ها در ابتدا مصرف دانه کمی داشته و به آرامی طی مراحل بزرگ شدن دانه بیشتری مصرف کنند.