خستگی مرغان تخمگذار در قفس یک عارضه است، این عارضه همان استئو پروسیس در طیور است. شرایطی که اساسا مرغهایی را در قفس تحت تاثیر قرار میدهد که پر تولید هستند و باور بر این است که دلیل اولیه آن، (یا حداقل بخشی از آن) مربوط به تغذیه است. برخی از مرغهای مبتلا به این عارضه اگر از قفس خارج شوند و اجازه قدم زدن آزادانه در بستر داشته باشند، قادر به بازیابی سریع شرایط خود هستند. به دلیل اینکه به نظر میرسد تحرک باعث بهبود این شرایط شود، عدم تحرک در قفس ممکن است دلیل بخشی از این عارضه باشد.
پرنده های جوان که در اوج تولید هستند نیاز به کلسیم بالایی دارند. اگر کلسیم کافی در خوراک نباشد، پرنده از ذخایر کلسیم بدن خود بویژه از استخوان (که اشاره به استخوان مدولاری (حفره مغز استخوان) دارد) استفاده خواهد کرد. با افزایش برداشت کلسیم از استخوان، پرنده ضعیفتر و لاغرتر میشود.
معمولا افزودن پودر صدف یا آهک به خوراک، بروز این عارضه را در پرنده های جوان کاهش خواهد داد. در پرنده های مسن این مشکل بیشتر مربوط به کمبود فسفر و یا ویتامین D3 است. بنابراین در پرندههای مسن، مکمل کردن خوراک با دی کلسیم فسفات (با اندازه درشت) و افزودن یک مکمل ویتامینی به آب آشامیدنی پرنده ممکن است بروز این عارضه را کاهش دهد.
اگر پرنده های بیمار به درمان پاسخ ندهند، آنها باید برای تشخیص علایم بیماری به آزمایشگاه منتقل شوند. چون ممکن است بیماری دیگری نیز علایم مشابه با خستگی مرغان تخمگذار در قفس را داشته باشند.
پولتها یا مرغهایی با کمبود کلسیم، فسفر یا ویتامین D3 در جیره، ممکن است بطور ناگهانی بمیرند یا به دلیل هیپوکلسیمی فلج شوند. این امر ممکن است مربوط به تولید بالا و با جذب کلسیم از استخوانها برای تشکیل پوسته تخم مرغ باشد، در این حالت آسیب اصلی استئوپروسیس خواهد بود. در کالبدشکافی، در غده پوسته تخم وجود دارد و تخمکها فعال هستند و بطور کامل توسعه یافته اند و آسیب دیگری وجود ندارد اگرچه استخوان مدولاری ممکن است ضعیف شده باشد. مرغان فلج به تزریق درون رگی کلسیم پاسخ میدهند و این پاسخ ممکن است در تشخیص این عارضه مهم باشد.
استئوپروسیس یک عامل اصلی مرگ در گله های پرتولید است. مرغهایی با استئوپروسیس ممکن است علایم مشابهی در کالبد شکافی نشان دهند، یا تخمکها ممکن است بدون ایجاد تخم در تخمدان پسروی کنند. در استئوپروسیس استخوان ران معمولا ضعیف شده است و استخوان مدولاری از بین رفته است. اگر هیچ شکستگی در استخوان پا یا ستون فقرات وجود نداشته باشد، این مرغها نیز ممکن است به تزریق کلسیم پاسخ مثبت دهند. استفاده از منابع کلسیم با اندازه درشت (آهک یا پوسته صدف) در جیره ممکن است سودمند باشد. درصد بالای مرگ و میر به دلیل شکستگی استخوانها در پرندگان مبتلا به استئوپروسیس اتفاق میافتد. این شرایط بیشتر در جوجه های گوشتی در جایگاههای بسته بخاطر بالا و پایین پریدن، که پرنده آسیب میبیند، اتفاق میافتد. از بین رفتن فولیکولها نشان دهنده آسیب به پرنده است که پس از کالبدشکافی در این پرندگان دیده میشود.
شرایطی که تحت عنوان هیپوکلسیمی یا تتانی کلسیم (فلجی) شناخته میشود در مرغان نژاد گوشتی پرتولید دیده میشود. علایمی مثل له له زدن، باز کردن بالها و دراز کشیدن در ساعات اولیه صبح، ممکن است فلجی و مرگ از طریق خفگی را افزایش دهد. دقت کنید که در کالبد شکافی، تخمدانها کاملا فعال هستند و تخمهایی که بطور کامل یا بخشی در غده پوسته تشکیل شده اند بدون هیچ آسیب دیگر دیده میشود. این مشخص میکند که پرنده تمام کلسیم موجود در جریان خون را برای تشکیل پوسته استفاده کرده است. این شرایط در گله هایی با وزن پایین که بطور یکنواخت جیره ای با کلسیم بالا در هفته های پیش از تخمگذاری تا دوره تولید دریافت میکنند، که همراه با افزایش قابل توجهی در طول روز و خوراک دهی بیشتر است دیده میشود.
میتوان با اعمال مدیریتی که باعث بهبود وزن بدن و اجتناب از افزایش کلسیم در جیره قبل از بلوغ میشود و تحریک نوری از هیپوکلسیمی پیشگیری کرد. همچنین میتوان با افزودن ۵ گرم پودر صدف به مدت ۳ روز به ازای هر مرغ، و افزودن ویتامین D3 به آب آشامیدنی از مرگ و میر پرنده ها کاست. این درمان میتواند سه روزه باشد یا حتی در روزهای بعدی تکرار شود. در خیلی از حالات نیاز به درمان ۲ تا۳ هفته ای میباشد (بصورت ۳ روز درمان و ۳ روز بدون درمان). خوراندن سطوح پیشنهادی کلسیم، با استفاده از منابع غنی از کلسیم و فراهمی تهویه و دمای مناسب برای پیشگیری یا کاهش بروز این عارضه مفید است.
مرگ و میر و حضور یک تخم در غده پوسته میتواند به دلیل سندرم مرگ ناگهانی باشد که اولین بار در استرالیا گزارش شد. باور بر اینست که این عارضه در اثر سطوح مارژینال پتاسیم و فسفر در جیره اتفاق میافتد که منجر به کاردیومیوپاتی ( بیماری که میتواند ماهیچه قلب را تحت تاثیر قرار داده و باعث کاهش کارکرد قلب شود) میشود.